Labry - części zewnętrzne tarczy herbowej, mające kształt wielkich liści wyszczerbionych, otaczających hełm i tarczę. Mają one być symbolem płaszcza, albo peleryny, w których występowano na paradach turniejowych. Być może symbolizują też chusty, którymi rycerz przykrywał hełm, by chronić go przed przegrzaniem. Rycerze polscy takiego zwyczaju nie mieli, ale w heraldyce przyjęto symbolikę zachodnią. Opisy polskich herbów nie zawsze zawierają opis barw i kształtu labr.
Słowo pochodzi od niemieckiego labwerk, oznaczającego ornament roślinny. Nazwy łacińskie na określenie labr: lista, lusca, fascia.