Korsarstwo (wł. corsare) - rozbójnictwo morskie, znane od najdawniejszych czasów. Właściwie należy odróżniać korsarzy od zwykłych rozbójników morskich, tj. piratów, korsarze bowiem pojawiają się tylko podczas wojen i tworzą niejako floty pomocnicze państw wojujących. Zadaniem ich jest chwytać okręty kupieckie strony przeciwnej i tamować w ten sposób jej handel. Najczęściej jednak korsarze napadali i łupili wszystkie płynące efektowne okręty kupieckie bez różnicy, do jakiego państwa należały, dlatego wyodrębnienie piratów od korsarzy nie daje się przeprowadzić. ;)
Kaperstwo a korsarstwo[]
Korsarze upoważnienie z ramienia rządu nazywali się kaprami. Byli oni zaopatrzeni w upoważnienia czyli listy kaperskie. Kaperstwo można traktować jako swoisty rodzaj wojsk zaciężnych, ale o bardzo dużej autonomii - zarówno ze względu na sposób organizacji wojska, jak i decyzji, co do prowadzonych działań. Tym się jednak nasze lokalne północnoeuropejskie kaperstwo różniło od korsarstwa, że statki, czy też całe floty kaperskie, ściślej współpracowały z regularną flotą, czy też wojskami mocodawcy, występując często we wspólnych związkach taktycznych z oficjalnymi wojskami, lub też realizując, poza rabunkiem, także inne zadania. Często też były jedyną flotą mocodawcy.
Okrucieństwo korsarzy i ich odwaga[]
Korsarstwo aż do połowy niemal XIX wieku było straszną plagą wszystkich mórz i oceanów, zwłaszcza w wiekach średnich, kiedy wraz z udoskonaleniem żeglugi poczęły się rozwijać stosunki międzynarodowe i handel morski. Statki korsarskie były postrachem kupieckich okrętów, tym bardziej, że ciężkie warunki ówczesnych podróży morskich i surowe obyczaje żeglarzy wytworzyły wśród korsarzy niesłychane gdzie indziej okrucieństwo. Z drugiej strony odwaga i przedsiębiorczość korsarzy przyczyniły się bardzo do rozwoju żeglarstwa i odkrycia lądów nieznanych. Toteż korsarstwo otaczane było często aureolą bohaterstwa.
Korsarstwo w tradycji starożytnej[]
Podanie o wyprawie Jazona do Kolchidy po złote runo, a także Iliada i Odyseja są najdawniejszymi odgłosami awanturniczych czynów korsarzy. W Grecji wyspy archipelagu nadawały się bardzo na schroniska korsarzy, również wybrzeża Cylicji w Azji Mniejszej były stałą kryjówką korsarzy. Ateny czynnie występowały przeciw korsarstwu, straż ateńska krążyła na statkach wzdłuż brzegów Attyki. Z czasem potęga korsarzy wzrosła do tego stopnia, że musiano trzymać całe floty do ochrony handlu na morzu. Rzymianie tępili niemiłosiernie piratów — znane jest zwycięstwo nad korsarzami Juliusza Cezara, którego piraci wypuścili z niewoli po otrzymaniu 20 talentów okupu. Cezar niebawem po wyswobodzeniu zebrał kilkanaście naprędce uzbrojonych okrętów, uderzył na piratów i zwyciężył ich; jeńców odesłał do Pergamu, gdzie ich ukrzyżowano. W tym czasie siła morska piratów cylicyjskich dosięgła punktu najwyższego. (UT)
Możesz go uaktualnić, oddzielając swój komentarz lub obszerniejsze hasło linią ciągłą (-----), ale hasła oryginalnego NIE ZMIENIAJ - pamiętaj, że ET to przede wszystkim miejsce przechowywania starych, nieaktualnych haseł encyklopedycznych.
PAMIĘTAJ: Ten tekst to ciekawostka i nie nadaje się na ściągawkę do szkoły i nie powinien też być traktowany jako jedyne źródło wiedzy na ten temat!