Konopie indyjskie (Cannabis sativa) - znana od starożytności roślina lecznicza o właściwościach narkotycznych. W literaturze indyjskiej konopie są rośliną świętą, w medycynie ludowej Indii uznawane są za najsilniejszy afrodyzjak. Konopie indyjskie stosowano w różnej postaci, od wywaru ze sproszkowanych liści z dodatkiem mleka, cukru i innych ziół po palenie suszonych liści. Konopie mogą wywoływać podniecenie, senność, wilczy głód, pobudzenie erotyczne.
Herodot opisuje specjalne namioty-łaźnie, w których Scytowie oddawali się paleniu konopi. Na rozgrzane kamienie rzucano nasiona, które paląc się wydzielały narkotyczny dym. Według Herodota wdychanie tego dymu doprowadzało Scytów do rozkoszy. Ponieważ jednak wiadomo, że nasiona zawierają najmniej narkotyku z całej rośliny, prawdopodobnie nie chodzi tu o same nasiona, ale może suszone kwiaty czy owoce, które są znacznie bogatsze w substancje odurzające niż same nasiona.
Stara indyjska legenda mówi, że siłę konopi wypróbowała jako pierwsza bogini Parwati na swym niewiernym małżonku Sziwie. Aby zatrzymać go w domu i odciągnąć od flirtowania z nimfami dała mu do palenia konopie. Sziwa natychmiast poczuł ogromne pożądanie i od tego czasu tak właśnie umilali sobie małżonkowie doznania erotyczne. Wg medycznej szkoły jadżurwedyjskiej konopie nie mają służyć szukaniu przygód erotycznych, ale ugruntowaniu i scaleniu silnych związków uczuciowych między małżonkami.
Ususzone kwiatostany żeńskie znane są jako ganja.