Greka - język, język indoeuropejski, który się utrzymał w literaturze i napisach, zwany też starogreckim, w przeciwstawieniu do języka nowogreckiego. Starego języka greckiego używano w Grecji europejskiej, na wyspach Małej Azji, w kolonjach płd. Włoch i na Sycylii, także w niektórych okolicach Afryki płn. (Kyrenę) i Galii (Massilia).
W dawniejszych czasach język grecki dzielił się na trzy dialekty: eolski (achajski) dorycki i jońsko-attycki. Dialekt eolski dzielił się na grupę północną w Lesbos, Tesalii i Beocji, i południową w Arkadii i na wyspie Cypr. Dorycki dzielił się na dialekt północno-wschodnio-grecki i na właściwy język dorycki na Peloponezie i płd. wyspach morza Egejskiego. Dialekt jońsko-attycki dzielił się na gałąź jońską w środkowej części wybrzeży Małej Azji i na attycką w Attyce.
W literaturze napotykamy dialekt lesbijski w pieśniach Alkajosa i Safony, beocki w poezji K o r i n n y. Dialektem doryckim posługiwał się Archimedes, jońskim Herodot i lekarz Hippokrates. Dialekt epicki (Homer i Hezjod) jest w zasadzie staro-jońskim, zawiera jednak dużo elementów eolskich. Najważniejszym dialektem literackim był attycki, pisali nim: Tucydydes, Ksenofont, Platon, mówcy: Lizjasz, Izokrates, Demostenes, tragicy: Ajschylos, Sofokles, Eurypides i Arystofanes.
Od w. IV. p.n.e. stał się dialekt attycki z lekką domieszką elementów jońskich ogólno-greckim językiem literackim, tzw. „koine". (t. zn. „wspólny język"), z którego rozwinęły się prawie wszystkie narzecza nowogreckie. Dawne dialekty wygasały powoli.
Pismo głoskowe przyjęli Grecy od Fenicjan. Pismo fenickie znało tylko spółgłoski, Grecy wprowadzili także oznaczenia samogłosek w ten sposób, że zbędnych dla ich języka znaków spółgłoskowych fenickich zaczęli używać na oznaczenie samogłosek (alef = a, hę = e, chet = e, jod = i, ajn = o).
Alfabet grecki składa się z 24 znaków:
Alfa (Α, α = a) Beta (Β, β = b) Gamma (Γ, γ — g) Delta (Δ, δ = d) Epsilon (Ε, ε = e) Zeta (Ζ, ζ = z) Eta (Η, η] = e) Teta (Θ, θ = th) Jota (Ι, ι = i) Kapa (Κ, κ = k) Lambda (Λ, λ = l) Mi (Μ, μ = m) Ni (Ν, ν = n) Xi (Ξ, ξ = x) Omikron (Ο, ο = o) Pi (Π, π = p) Ro (Ρ, ρ = r) Sigma (Σ, σ = s) Tau (Τ, τ = t) Ypsilon (Υ, υ = y) Fi (Φ, φ = f) Chi (Χ, χ = ch) Psi Ψ, ψ = ps) Omega (Ω, ω = o).
Możesz go uaktualnić, oddzielając swój komentarz lub obszerniejsze hasło linią ciągłą (-----), ale hasła oryginalnego NIE ZMIENIAJ - pamiętaj, że ET to przede wszystkim miejsce przechowywania starych, nieaktualnych haseł encyklopedycznych.
PAMIĘTAJ: Ten tekst to ciekawostka i nie nadaje się na ściągawkę do szkoły i nie powinien też być traktowany jako jedyne źródło wiedzy na ten temat!