Chmiel

Chmiel jest rośliną dwupienną, pokrewną konopiom, o łodydze wijącej się a liściach dłoni asto klapowanych. Kwiaty słupkowe ma zebrane w pękate kłosy postaci szyszki, których łuski pokryte są gruczołkowatymi włoskami, zawiera-rającymi gorzką i wonną żywicę barwy żółtawej. Odróżniamy dwa gatunki chmie­lu: czerwony (zatecki) i zielony (osza-wski); u nas uprawiają odmianę chmielu czerwonego (Saatz). Szyszki chmielowe są artykułem handlowym; dojrzałe szy­szki mają formę jajowatą o właściwej przyjemnej woni, którą im nadaje pro­szek błyszczący, jasno-żółty. Proszek ten lupuliną nazwany, zawiera w sobie składnik gorzki, wonny i podniecający, który znajduje zastosowanie w fabry-kacyi piwa (zob.). Lupulina nadaje piwu lekko drażniącą i przyjemną go­rycz. Szyszki zawierają od 8—15°/0 lupuliny, o barwie jasno-żółtej i świeżej woni. Chmiel handlowy nie powinien być ani zbyt przesuszonym ani też wil­gotnym, wolny od liści i wąsów; szy­szki zaś barwy jasno-zielonkawej lub żółtej, nigdy zielonej, czerwonawej lub brunatnej. W dotknięciu powinien być lepki, a po rozstarciu w rękach pozo­stawiać ślad żółty lub żółtawy, tłustawy, nigdy zaś mączysty, o silnym zapachu aro­matycznym. Chmiel uprawia się w chmiel­nikach (chmielarniach) czyli miejscowo­ściach umyślnie na ten cel przeznaczo­nych ; wymaga gruntu głębokiego, żyzne­go, glinkowatego o położeniu osłoniętem od północy z wystawą do południa. Poło­żenia mokre, zacienione, nie są przydatne pod uprawę; nawozu wymaga bardzo wiele. Uprawiany bywa w różnych wa­runkach klimatycznych. U nas uprawa chmielu sięga bardzo dawnego czasu: Chmiel może być uprawianym na tym samym kawałku 13—15 lat, w poło­żeniach wyjątkowych nawet dłużej, bez obawy zmniejszenia plonu. W końcu prze­rzedza się i kosztów uprawy nie wraca. Po chmielu sieją lucernę, przez częstą kośbę łodygi wyrastające z czasem giną.
"Encyklopedia Macierzy Polskiej" zobacz opis: EMP.

Prawdopodobnie cały tekst Encyklopedii Tradycji w pochodzi z jakiegoś starego czasopisma, przedwojennej książki lub którejś ze starych polskich encyklopedii, słownika wydanego przed II wojną światową (na końcu tekstu powinien się znajdować się odsyłacz do odpowiedniej książki lub czasopisma). Tekst nie był poprawiany pod względem merytorycznym i dlatego nie jest aktualny.

Możesz go uaktualnić, oddzielając swój komentarz lub obszerniejsze hasło linią ciągłą (-----), ale hasła oryginalnego NIE ZMIENIAJ - pamiętaj, że ET to przede wszystkim miejsce przechowywania starych, nieaktualnych haseł encyklopedycznych.

PAMIĘTAJ: Ten tekst to ciekawostka i nie nadaje się na ściągawkę do szkoły i nie powinien też być traktowany jako jedyne źródło wiedzy na ten temat!