Encyklopedia Tradycji
Advertisement

Boćwina - in. botwina. Z wyrazu łacińskiego beta — burak, ćwikła (w słowniku Mączyńskiego z r. 1564 jest tylko ćwikła) powstał wyraz: botwa, botwina i boćwina, będący nazwą ludową najpospolitszej odmiany buraka.

Z upowszechnieniem się boćwiny wyszedł ze zwyczaju barszcz gotowany z rośliny dziko rosnącej, zwanej barszczem, a stał się codziennym pożywieniem barszcz gotowany na Litwie z naci boćwinowej, a w Koronie z samych buraków.

O tym, kto wychował się ,"za piecem" (w cieple), mówiono że "wychował się na boćwinie". Było także wyrażenie: "do boćwinki dołóż słoninki".

Gdy Litwini, drwiąc z koroniarzy, zapytywali, czy to prawda, że Mazury ślepo się rodzą, ci znowu pytali Litwinów: ,"czy u waszego Radziwiłła boćwina się urodziła?". ESG


Boćwinkarzem nazywano też osobę, której dobrze się powodziło, zwykle nie dzięki jej własnym zaletom. Mógł to być chętnie ugaszczany szlachcic lub sprytny oszust spijający śmietankę na salonach łatwowiernej szlachty. [Wspomnienia własne]


Prawdopodobnie cały tekst Encyklopedii Tradycji w pochodzi z jakiegoś starego czasopisma, przedwojennej książki lub którejś ze starych polskich encyklopedii, słownika wydanego przed II wojną światową (na końcu tekstu powinien się znajdować się odsyłacz do odpowiedniej książki lub czasopisma). Tekst nie był poprawiany pod względem merytorycznym i dlatego nie jest aktualny.

Możesz go uaktualnić, oddzielając swój komentarz lub obszerniejsze hasło linią ciągłą (-----), ale hasła oryginalnego NIE ZMIENIAJ - pamiętaj, że ET to przede wszystkim miejsce przechowywania starych, nieaktualnych haseł encyklopedycznych.

PAMIĘTAJ: Ten tekst to ciekawostka i nie nadaje się na ściągawkę do szkoły i nie powinien też być traktowany jako jedyne źródło wiedzy na ten temat!
Advertisement