Encyklopedia Tradycji
Advertisement

Bieluń (Datura) - rodzaj roślin kwiatowych z rodziny psiankowatych. Uważana za afrodyzjak.

Rosnąca u nas bieluń dziędzierzawa (D. stramonium) jest rośliną jednoroczną o pędzie do 1 m wysokości i liściach jajowatych, silnie ząbkowanych. Kwiaty duże o białej lejkowatej koronie; owocem bieluni jest torebka jajowata.

Bieluń dziędzierzawa pochodzi z południowej Rosji i zachodniej Azji. Do nas przywlekli ją Cyganie w XV, XVI w.

Liście tej rośliny zawierają alkaloid daturynę; prócz dziędzierzawy do tego rodzaju należy ok. innych 20 gatunków; często są to ulubione rośliny ozdobne zwłaszcza w krajach ciepłych.

Inne gatunki: Datura arborea (Ameryka Południowa), D. suavolens (Meksyk), D. sanguinea (Peru).

Kwiaty bieluni kwitną krótko, a w tym czasie pięknie pachną. Bieluń występuje na całym świecie. W Indiach wchodziła w skład afrodyzyjnych mieszanek, wraz z konopiami indyjskimi. Służyła też jako substancja wspomagajaca medytacje tantryczne, palona wraz z konopiami w tzw. dżillum - rurce w kształcie fallusa.

W Meksyku Indianie znali ją jako ziele bogów. W rękopisie Badianus - pierwszym manuskrypcie zielarskim, jaki powstał w Nowym Świecie, wymieniono dwa gatunki bieluni: D. stramonium i D. ceratocaulum.

Tugowie, indyjska sekta rozbójnicza czcząca boginię Kali używała nasion bieluni do oszałamiania upatrzonych ofiar. Nasionami posypywano jedzenie, a po otruciu ograbiano ofiary do szczętu. Podstępnie używano bieluni do odurzania kobiet, które po zażyciu trucizny traciły poczucie wstydu. Pewien tekst z XVII wieku mówi: “Z niewiastami można sobie użyć za pomocą tego środka, i wiele, a nawet wszystko na nich wymóc. Dlatego nie sądzę, by można było znaleźć na ziemi drugie tak szkodliwie ziele, które byłoby w stanie spowodować tyle zła, choć w sposób naturalny”.

Bieluń się pali, spożywa, robi się z niej kąpiele i maści. W regionach, gdzie nie występuje, zastępuje się ją trąbą anielską (Brugmansia). Najwięcej alkaloidów zawierają nasiona, najmniej łodyga. Te alkaloidy to przede wszystkim skopolamina, atropina i hioscyjamina. W wielu krajach bieluń klasyfikowana jest jako roślina trująca.

Advertisement